öyle işte

bir olumsuz durumun, onlarca olumlu durumu yok etmesi çok zoruma gidiyor. kendimi haksızlığa uğramış hissediyorum. insanlar neden hareketlerin arkasındaki niyetleri görmezden geliyor ki. ya da neden olumlu şeylere inanmak, olumsuz tek bir şeye inanmaktan daha zor. neden hep kötüyü düşünüyoruz. aklım almıyor. yine bir inzivaya çekilme ihtiyacı hissediyorum ve bunun ölene dek sürmesini istiyorum, umuyorum. çünkü anladım ki güzel şeyler hep biter ve yenilerin başlaması zaman alır, oysa kötü durumlar bitse bile hemen ardından yenileri başlıyor. evet anksiyete bozukluğum var, öyle de kalsın.