insan.. insan...

hüzün güneşi gözlerinden pişmanlık yağıyordu; kimseye güvenemiyorum dedi. tek düşmanın insandır, uzak dur insandan dedim. çünkü insan; ana, baba, kardeş, sevgili, dost ve arkadaş gibi postlara bürünüp sızar ömrüne, talan eder seni. uzak dur insandan. çok haklısın deyip daha da sokuldu yanıma. anlamamıştı beni!